Stories & Tutorials

Hier kun je zelf je kleur geven aan een Kolam. Het is de schets van 1 van mijn gemaakte Kolams. Hoe kun je dit doen? Download de PDF via de download button onderaan. En print hem op een A4 Leg je verf, potloden of stiften voor je neer Ontspan. Voel je voeten contact maken met de grond * Als je zit: Adem in en volg de lucht richting het centrum van je hoofd. Adem langzaam uit, ontspan vanuit je hoofd in een mooie rechte lijn naar je staartbeen. * Als je staat: Adem in en rek je op met je armen in de lucht Adem langzaam uit, kom in een vooroverbuiging en blijf zo even ontspannen bungelen. Raak de grond aan. Ga zitten voor de geprinte Kolam en volg eerst met je vinger of potlood de lijnen . Vóel de lijnen, de beweging met je hele arm. Je intentie. Als je de Kolam voor iemand of een gebeurtenis zou maken, net zoals je klein was. Voor wie of waarvoor zou dat zijn? Hiermee plaats je je creativiteit in een ruimer verbonden veld. Laat langzaam kleuren in je opkomen en geniet. Geniet van de kleur, de ondergrond, de geluiden en je stille aanwezigheid. Enjoy, Sharon

Sikku Kolam

Ik kreeg leuk nieuws! Super leuk nieuws! Ik heb namelijk een droom. De droom is dat Kolam 'van India naar Nederland komt'. Ik zie het al helemaal voor me: alle straten kleuren met de mooiste vormen, gemaakt door creatieve harten. En na een regenbui of een emmer water is alles weer schoon en helder. De hele dag kunnen voorbijgangers genieten, kijken, eroverheen lopen. Kinderen kunnen er rondjes op rennen en meekleuren. Kunst brengt mensen samen. Ik las pas dat iemand zei: "creativiteit hoort bij ons mens-zijn". En toen dacht ik aan mijn poezen. Hoewel ik vind dat ze erg creatief omgaan met hun waterbakje en speeltjes, toch leven ze een kattenleven en blijven ze binnen die grenzen. Dat is hun dharma. Dharma is datgene wat je doet wat bij jou past, waarvoor jij bent gekomen met jouw kwaliteiten . Een poes doet zoals een poes doet. Een vogel doet het op zijn manier en volgt zijn dharma. Het zou apart zijn als een worm doet zoals een poes. Maar wat doet een mens? Waarvoor ben jij gekomen, wat is jouw dharma? Misschien weet en voel je het diep van binnen. Misschien ben je nog op onderzoek. Het staat voor ons mensen namelijk niet zo vast als bij de andere aardbewoners. Hoe dat komt? Dat komt doordat wij kunnen kiezen! En hiermee zijn wij in staat te creëren. Creativiteit is creatiekracht! Ik heb het dus niet over het kunnen tekenen. Het is leuk als je dat kunt, maar dat is niet de creatiekracht die ik bedoel. Het gaat over manifestatiekracht. Voor creatiekracht maak je gebruik van je passie (buik), intentie (mind) en liefde (hart). Als deze samenwerken en je zet het om in actie (hele lichaam), dan is er iets gemanifesteerd. Nu over het leuke nieuws! Afgelopen weekend spreekt mijn buurvrouw me aan en ze vertelt dat ze met een groot intercultureel samenwerkingsproject bezig is waarbij kunst ingezet gaat worden. Ze ziet voor zich dat één van de lange straten in de grote stad helemaal gekleurd wordt... alles vol kleur! En ze wil graag sparren over dat wat ik doe (Kolams maken dus ;-) en input voor het project. Ik zeg het nog maar een keer: Mijn droom is Kolams bij trouwerijen, verjaardagen, bedrijfsopeningen, voor de deur van je zieke buurvrouw, bij feestelijkheden, of gewoon omdat het weekend is! Enjoy your dharma! . PS Oh, en wat heeft Kolam te maken met creatiekracht? Door de complexe vormen worden je hersenen gestimuleerd om buiten de regels en het aangeleerde te denken. Dit helpt je om authentieke keuzes te maken, om te creëren zoals jij dat wil.

Kolam houdt hand, adem en aandacht bijeen. Yoga betekent verbinding. Het is de verbinding tussen wat je denkt, voelt, zegt en doet. Als alles bijeen komt en als het ware dezelfde richting op kijkt, wil en gaat, dan ben niet versnippert. Ik herinner me goed hoe ik toen ik klein was in conflict met mezelf kwam. Ik wilde dit, maar ik deed dat. Misschien om te pleasen, misschien omdat het 'netjes' was, misschien om gewoon aardig te zijn. Juist in naam van iets goed willen doen, kwam ik in conflict met mezelf. Hoe tegenstrijdig is dat! Ik begreep dat ik veel lekkerder in me vel zat als ik iets deed of zei zoals ik me voelde. Het gaat erom dat je jezelf uit elkaar trekt als je het ene denkt en iets anders doet. En ookal is dat niet zo te zien, op energetisch niveau gebeurt dat wél. Kortom, alle innerlijke neuzen dezelfde richting op. Je hart als dirigent en de rest van het orkest maakt muziek. We zijn dit allemaal aan het oefenen op onze eigen manier op onze weg naar zelfkennis, bewustwording. Dit proberen we met vallen en opstaan. Dit gaat gewoon door het leven te leven met alles erop en eraan. Als hulp kunnen we oefeningen doen in de vorm van yoga-asana, meditatie, adembeheersing, mindfullness, de natuur, mantra japa of simpelweg een ander een handje helpen. Maar Kolam beoefening kan hieraan worden toegevoegd! Als ik een Kolam wil maken, maar ik heb een beetje haast, of mijn gedachtes schieten overal heen, of ik ben zenuwachtig of geirriteerd, dan lukt het maken van de Kolam simpelweg niet! Dan klopt de symmetrie niet meer, dan missen de lijnen stippen of ze gaan over stippen heen. Er ontstaat chaos. Ik moet volledig aanwezig zijn in het moment en ontspannen zijn om een Kolam te creeeren. Als de Kolam eenmaal af is, is je systeem ingeklikt in die aanwezige en ontspannen frequentie. Van vele Kolam beoefenaars hoor ik dat ze worden overladen met een gevoel van dankbaarheid. Met name na het maken van een originele Kolam op de grond rond zonsopgang. Ik ga meestal nog even naast de Kolam zitten met een kopje thee. Gewoon kijken naar de lijnen en vormen... en ermee zijn. Ik heb Kolam nu aan mijn Sadhana (spirituele beoefeningen) toegevoegd.

Ik zat in een helingsproces. Enorm door elkaar geschud door de achtbaan waar ik net uit was gestapt. Terwijl ik vroeger nog geen paracetamol slikte, had ik nu een hele hoop spul in mijn lichaam gekregen. Mijn lichaam moest daaraan wennen. Wandelen, yoga, de natuur in, bewegen, voeding, wijd en open ademen... was wat ik deed om fysiek te helen. Nooit gedacht dat mijn hoofd en hersenen achter zouden blijven! Ik kreeg last van brainfog. Ik kon niet meer helder denken, vergat dingen en alles moest een stuk langzamer. Nu was nu en wat ik gisteren deed, was leeg. Morgen kon ik nog niet overzien. De filosoof in mij vond dit fantastisch trouwens. Maar okay, ik begreep ook dat het leven in het Nu niet een disfunctie van de hersenen was. Het was geen bewustzijnsverruiming, maar juist een vernauwing. Het maken van een basis Kolam, gaat volgens enkele principes. Om de symmetrie te krijgen in het slingeren, het spiegelen, moeten de hersenen flink worden geactiveerd. Na het maken van mijn eerste Kolams, was ik helemaal duf en super alert tegelijkertijd. Was was daar in mijn bovenkamer gebeurd? Dagelijks probeerde ik een Kolam te maken. En al vrij snel merkte ik op het werk dat ik plots weer complexere taken kon uitvoeren. En kw am weer wat ruimte in mijn tijdsbesef. Dus ik was eindelijk op een goed pad gekomen. Ik ging meer Kolams maken en telkens gingen er weer meer luikjes open. We zijn nu een tijd en vele Kolams verder en ik voel me nu geen oen meer, die gesprekken niet kan volgen of taken niet kan uitvoeren. En ik kan me zelfs voorstellen dat wanneer je hersenen actief wilt houden, om welke reden dan ook, dat het maken van Kolams ook goed zou kunnen werken.

Er was eens... in India Neem jezelf in gedachte eens mee naar Zuid-India. Het is daar groener en heuvelachtiger dan in andere delen. In de dichte oerwouden waar de spelende apen, kleurrijke vlinders en vogels, kolossale olifanten en glibberige slangen wonen. Daartussen vind je de grote steden, kleine authentieke dorpjes en eeuwen oude tempels; sommige nog in gebruik, andere mysterieus overwoekerd. In de vroege frisse ochtend, in de dauw vlak voor zonsopgang, hoor je in de dorpen stilletjes deuren van huizen open gaan. Het zijn de vrouwen des huizes die op hun slippers beginnen met de vloeren voor de deur te vegen. Zodat alle afdrukken en overblijfselen van de dag ervoor en de nachtdieren weg zijn. Dan richt zij zich in stilte naar het Oosten. Misschien in gebed, misschien in diepe stilte en eerbied voor de dag die elk moment kan aanbreken in de kracht van de opgaande zon. Ze start haar yoga-asana/reeks om haar lichaam en mind voor te bereiden voor de Kolam. Stil, open, ruim, volledig aanwezig en met een bakje zand, rijstmeel of krijt in haar hand, is ze er klaar voor. Ze buigt en de Kolam voor die dag kan voor het huis worden gecreëerd. Zij heeft haar werk gedaan en keert terug naar binnen. Het dorp of de stad wordt langzaam wakker. Mensen gaan naar hun werk. Kinderen gaan naar school. Maar de dag-energie is gezet. De onzichtbare intenties, gebeden, hoop en wensen voor haar familie en omgeving zijn vanuit haar hart geland in de prachtigste geometrische vormen op de stoffige aarde. Het bovenstaande verhaal is de werkelijk authentieke traditie van de Zuid-Indiase (meestal) vrouwen tot op de dag van vandaag. Deze kennis wordt veelal doorgeven van moeder op dochter.

Kolam op de grond, blije gezichten in de straten. Wanneer was het? Er was een eerste lockdown en de scholen gingen dicht. Ook mijn kleine vriendinnetje van 4 jaar was thuis. We kochten een hoop krijt en gingen naar buiten: parcourtjes maken met springen, rennen, bloemetjes, hartjes, cijfertjes en lettertjes. Er heerste echter angst in de straten. Het was duidelijk voelbaar en zichtbaar. Mensen deden echt hun best, maar lachen of elkaar zelfs aankijken werd moeilijk. Er wonen veel Expats in mijn wijk en ik probeerde me voor te stellen hoe het was om in een ander land in lockdown te zijn. Maar ik zag dat mensen blij reageerden op het kindergeschater tijdens spelletjes op straat. Harten gingen open en ik vroeg me af hoe mensen zouden reageren als ze Kolams zouden zien. Dus volgens traditie ging ik vlak voor zonsopgang naar buiten. De stad was dan nog in grote stilte. Ik maakte de stoep schoon, deed yoga en maakte mega grote Kolams. Mensen konden er niet omheen! De reacties waren nog enthousiaster dan verwacht! We zaten nogsteeds in de 'we blijven ver uit elkaars buurt' periode uit die begintijd, maar mensen nu bleven stil staan, omkijken, gingen vragen stellen. En zelfs werden er verzoeken gedaan voor weer een volgende Kolam, omdat 'they enjoyed it so much'. Joy, is dat niet het meest waardevolle? En nog waardevoller als we in spanning leven? En zo kwam Kolam naar Den Haag. In het weekend (als het droog is) maak ik een nieuwe Kolam buiten, misschien zie je ze wel! En ik begon te dromen over een stad vol Kolams. De stad Den Haag draagt veel en heeft mensen veel te bieden. What about some extra Joy!